Şunu itiraf etmek lazım ki 2003 te Wisdom In Chains in ilk albümü, piyasaya ilk düştüğünde ben de dahil bir çoğumuz albüme ve gruba oldukça soğuk yaklaşmıştık. Fakat zaman içerisinde WIC, -A389 dan 7" EP çıkartma saçmalığını saymazsak- o kadar doğru ve iyi işler yaptı ki, bundan bir önceki ve bu albümle birlikte en sevdiğim 3 grup arasına girmeyi başardı. Ve bu albümle beni iyiden iyiye BHC/FSU-WYC ve NYHC/DMS ekseninden bir adım uzaklaştırıp PAHC/BFL eksenine biraz daha yaklaştırdı. (Yakında komşu olacak olmamızın katkısı da olmuş olabilir tabi.)
Bana göre Wisdom In Chains i kendi klasmanındaki (genre demeyeceğim) diğer gruplardan ayıran en büyük özellikler, parça yazmak yerine "hissettiklerini" yazmaları, hayatın anlamını çözdüğünü sanma ergenliğine girmeden, gayet içten, dürüst ve bir o kadar da gereksiz şatafattan uzak lirikler. Bu albümde ise bu özellikler adeta zirve yapmış. WIC bu albüm ile çıtayı öyle bir yere koymuş ki, bundan sonra sadece diğer grupların değil, kendi işleri de çok zor. Bundan sonra çıkacak albümleri bu albümle kıyaslamak gerçekten hiç adil olmaz.
Albüm müzikal anlamda muhteşem yerlerde dolaşıyor. Richie bu albümde harikalar yaratmış. Tüm albüm boyunca gitarda bir kez olsun yanlış yere basmıyor. Albümde, hardcore, rapcore, hc-punk, oi/street punk, metal, akustik ve enstrümantal, kısaca ne aranırsa mevcut. Bu da sanırım her müziği / her grubu, bazen var olan, bazen de kendi uydurduğu "genre" lere dahil etme saplantısında olanlara dert olmuş ya da olacak bir durum. Lirikal anlamda baktığımız zaman ise her zamanki WIC dürüstlüğü ve içtenliği fazlasıyla mevcut. Dünyayı kurtarmaya çalışmıyorlar, "bizden" oldukları için, bizim gibi dertleri var. Vermek istedikleri mesajı, çok önemli şeyler bildiklerini ve söylediklerini sanan "çok andırgıraunt yeteneksiz ergen streytreyc" grupları ukalalığında değil, gayet açık, basit ve net veriyorlar. Mad Joe kimi zaman politik mesaj veriyor, bazen arkadaşlıkla ilgili parça yazıyor, arada ölen köpeğini yad ediyor, kısaca hepimizin hayata dair yaşadığı sorunlar ve anlatmak istediği ne varsa, bu albümde var. Ayrıca back ve gang vokallerde güzel insan - iyi dost Dave "Doghouse" Mourning in olması da benim için ayrı bir keyif tabi ki.
Defend Protect:
Albümün açılış parçası gayet gaz bir hardcore parçası. BFB - Love Song u andıran riffler barındırıyor. Parçanın ortasında Mad Joe "get your hands out of my pocket now" diye bağırıp hem gazı iyice veriyor hem de Malcolm X e bir selam çakıyor.
Black Out The Sky:
Parçanın değişkenliği ve vokaller gerçekten müthiş. Zaman zaman SOIA tadı veren bir parça. Hardcore punk dan, gang vokalli oi ye kadar uzanıp asla sıkmayan bir parça olmuş.
Traveling:
Klasik bir WIC parçası diyebiliriz. Albüm o kadar doğru ve iyi ki, çok iyi bir parça olmasına rağmen, albümün sönük kalan parçalarından denilebilir. Yine de alltan 2. gitarlara dikkat derim.
Peace To My Family:
Dümdüz giden, yardırma bir hardcore parçası. Bu adamlar dümdüzü bile gerçekten çok çok iyi yapıyor. 1:39 luk bir parçadan çok şey beklemek de haksızlık olur zaten.
My Friend:
2011 in kasım ayında klibi yayınlanıp bizi nasıl muhteşem bir şeyin beklediğini müjdeleyen parça olmuştu. Bu parça için müzikal ve liriksel olarak yapacağım tek yorum: içtenlik. PA lılar BFL ı ne kadar hakettiklerini bir kez daha ispat ediyor adeta. (bekleyin lan geliyorum) Parçanın her bir bölümü ayrı güzel. Şüphesiz albümün ağır toplarından.
Don't Bring Me Down:
Bu çok aleni bir metal parçası. Gitar yine çok inanılmaz doğru yerlerde dolaşıyor.
The Missing Links:
Başlı başına bir efsane. Parçanın akustik ilk kısmı ve alttaki gitarlar, insanı dertlerden dertlere koşturuyor. İkinci kısım ise yine metal riffleri ile süslenmiş ama gerçekten ne olduğunun çok önemi yok, çünkü o kadar üst bir parça ki, hiç yorum yapmadan sadece oturup dinlenmeyi hakediyor. Albümün bombalarından.
Snakes:
Die Young albümünün re-issue basımında yer almış parçanın re-make hali. Çok klas bir klasik WIC parçası daha. Hele ki şu zamanlarda benim için anlamı büyük. " I don't trust you fucking snakes!" diye bağırmıyor musun, dilin dert görmesin Mad Joe.
Ghost Of Buddy:
Albüm çıkmadan hemen önce klibi yayınlanan bir parça daha. Mad Joe nun yıllar önce kaybettiği köpeği Buddy anısına yazılmış. WIC den "cops lie, girls lie, dogs love" dan sonra en iyi dostlarımızla ilgili gelen 2. parça aynı zamanda. Hayatında bir şekilde köpek bakmış, köpekle yaşamış, dostluğunu tatmış ve ayrılmak zorunda kalmış herkesin dinlerken/klibi izlerken gözünden bir kaç damla yaş getirebilecek kadar duygusal bir parça olmuş. Şarkının gayet gaz temposuna rağmen, sözler bunun için yeterli. Yine albümün en babalarından.
Top Of The World:
İlk duyduğum anda ve hala her dinlediğimde aklımı oynatabilme ihtimali yaşadığım parça. Beni biraz tanıyan herkes Slaine in en sevdiğim 3 rapper arasında olduğunu bilir. Bu featuring duyabileceğim en iyi şeylerden biri sanırım. Slaine ilk verse de ve 2.verse ün yarısından itibaren devrede. Son albümündeki karanlık ve melankoliyi, eşlik ettiği bu parçaya da taşımış. Parçanın sonundaki outro konuşmaları ise ders niteliğinde. Özellikle "we think too much and feel too little. more than machinery, we need humanity. more than cleverness, we need kindness and gentleness. without these qualities life will be violent, and all will be lost" kısmı beni benden aldı. Bana göre albümün belki de en iyisi.
In Case You Forgot:
Yine bir eski şarkı re-make i. Ama eski halinden çok daha iyi olduğunu söyleyebilirim. Çok çok iyi bir parça belki ama bu denli iyi bir albümün içinde sivrilememiş.
Sleep:
Gitarlar muhteşemlik derecesinde doğru yerlere dokunmasa, çok sıradan bir parça olabilirdi belki ama bu haliyle gerçekten iyinin çok üstünde. Richie yine ne var ne yok ortaya koymuş.
Victorium:
The Missing Links in, akustik ilk bölümünün ne kadar muhteşem olduğunun farkında olsalar gerek ki, intro konuşmaları ve vokaller yer almayan daha uzun bir ilk bölüm ve sadece gang vokallerin yer aldığı ikinci bölümde oluşan extra bir parça daha yapmışlar. Gerçekte alıp götüren bir parça ve bir albüm kapanışı daha iyi olamazdı dedirtecek cinsten.
Genel anlamda Wisdom In Chains bu albüm ile müzikal vizyonunu müthiş geliştirmiş. Kesinlikle tarz/tür takıntısına kapılmadan içlerinden ne geliyorsa onu yapmışlar. Bu albümde "zorlama" tek bir riff ya da bir kelime yok.
İndirme isteyenler için link: http://isohunt.com/torrent_details/381756725?tab=summary
10/10
